13 Ekim 2011 Perşembe

GÖLE YAZILMIŞ BİR DESTAN


                                     
                              Kaç destan eskitirsin sen,
                              Nice milletlere şahitlik eden
                              Dalgalarında ne gemiler eskittin,
                              Çevrene yüzyıllardır ne balıklar yedirdin..
                              Bu destan sana,ama
                              Sen bin destana bedelsin
                              Nice şairlere,
                              Nice ressamlara ilham verensin..
                              Urartular gelmiş,
                              Yerleşmişler seni görebilecekleri
                              Her yere..
                              Sensin bir medeniyete ışık tutan,
                              Batmasına şahitlik eden
                              Sensin hasretlerine hasret katan..

                              Ne vakit sana baksam,
                              Gözlerim  mavi olur,
                              Düşlerim derya..
                              Martılar uçar üstünde,yüzyıllardır.
                              Nede güzel yakışır kıyılarında duran
                              Her ademoğlu yapısı,
                              Tanrının her yarattığı..

                              Dalgalarınla hiçbir okyanus yarışamaz
                              Kim ki yaşarsa seninle
                              Kimse sana göl diyemez
                              Seni bir kere izleyen
                              Bir daha izlemeden edemez....

                              Dağlardan bir başka görünürsün,
                              Dağlar ,senden  bir başka..
                              Erekten kanatlanan turnalar
                              Ne güzel uçarlar üstünde
                              Sıra sıra süzülerek maviliğinden,
                              Geçerek Süphanın derinliğinden,
                              Göz yaşlarıyla ayrılırlar.
                              Enginliğinden...
                             
                             







          
                              Sodalı suyun bir başka    
                              Yok tadı başka hiçbir suda
                              Yüzerken senin kollarında,
                              Erimek ne güzel baharında...
                              Çıkınca kollarından,beyaza bulanmak
                              Üstümdeki sen ile güneşte yanmak
                              Anlatamam apayrı bir fark,
                              Nasip olmaz herkese       
                              Tanımak seni böylesine..

                              Baharda ayrı güzelsin,
                              Güz de ayrı..
                              Doyum olmaz seni seyre
                              Bir gün batımında,sahilde..
                              Nasıl batar sende güneş çoşkuyla,
                              Kıpkızıl bir top nasılda
                              Yakar geçer,
                              Gözleri büyüler semalarında..
                              Renklerden bir demet düşürürsün dağlarına,
                              Ne zaman aklıma yaşadığım gelse,
                              Güneşi batırırım düşlerimde,seninle...

                              Mehtabın farklıdır dalga sesleriyle,
                              Yakamoz düştüğü gecelerde,
                              Kokun burnuma değdiğinde
                              Ruhum seninle dolar
                              Doyumsuz seyrettiğim saatlerde...

                              Bu destan sana,
                              Üzerinde yakılan krallara,
                              Eskittiğin uygarlıklara,
                              Sende yaşamış tüm balıklara,
                              Senden balık çalan tüm martılara,
                              Üzerinden uçan tüm turnalara,
                              Sende kulaç atmış tüm insanlara,
                              Üzerinden geçen bulutlara,
                              Yaşattığın canavara,
                              Sana taş atan aşıklara,
                              Bu destan sana...










                             
                              Sahillerinde nice aşıklar,
                              Elele dolaştı..
                              Tamara ağıtlarını,üzerinde haykırdı.
                              Çobanın kanı sularına karıştı,
                              Yüzyıllardır üstünden bu çığlıklar kalkmadı,
                              O günden beri sularından kaçmadı kızıllık..
                             
                              Semaverler tüttü eteklerinde,
                              Piknikler yapıldı cümbür cemaat
                              Yada tek tük kenarlarında..
                              Kaç çocuğu ağlattın,
                              Toplarını kaçırarak..
                              Nelere şahit oldun,bir konuşsan
                              Bana dedelerimi anlatsan,
                              Muhakkak gelmişlerdir yanına ,
                              Almışsındır kollarına,
                              Bir konuşsan bana geçmişi anlatsan,
                              Çobanın çığlıklarını duyursan...
                             
                             
                              Var mıdır senin gibi, tarihte
                              Üstünden ezan sesleri duyulan,
                              Kilise çanları çalınan..
                              Suyunda abdest alınan,
                              Sahillerinde namaz kılınan..
                              Çocuk kutsanan,
                              Başka bir göl var mıdır,
                              Kendine böyle destanlar yazdıran..

 
                               Sana göl dedik mi kızarsın,
                              Denizsin,ulu deryasın
                              Kızdın mı okyanus gibi kabarırsın,
                              Ah bir konuşsan da bana hatıralarımı anlatsan..















                              Üzerinde ne martılar uçtu,
                              Gölgelerini bırakarak.
                              Rüzgarlar sende başladı,
                              Okyanuslarda kavuştu.
                              Şimşekler çaktı üstüne    
                              Bana mısın demedin.
                              Dağların arasında,
                              Gözleri büyüledin,
                              Gönüllere işledin..
                             
                             
                              Denizlerden bu kadar uzak,
                              Denizimsin.
                              Üzerinde yüzen bir tren dolaşan,
                              Yükleyip koca vagonları üstüne,
                              Bir iskeleden diğerine koşuşan,
                              Van da başlayıp Tatvan da kavuşan
                              Seyrettiğimsin..
                             

                              Sana yetmez bu kadar,   
                              Senin her damlan bir destan..
                              Ben sensiz olamam,
                              Mavin siz dayanamam..
                              Semalarıma renk veren,
                              Ufuklarda güneşimle birleşen
                              Bu destan sanaydı,
                              Okyanus bakışlım,
                              Hakan duruşlum,
                              Bu destan sana........

                             
                              COT - 2004

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder